In dit digitale kunstwerk ontvouwt zich een nacht waarin de hemel zijn eindeloze diepte toont en de stad zich hult in een stille gloed. Hoog boven alles uit rijst de Domtoren, trots en verlicht, als een eeuwenoude wachter die de geschiedenis van Utrecht draagt. Zijn gouden contouren steken af tegen de nachtblauwe lucht, alsof hij niet slechts een bouwwerk is, maar een baken dat hemel en aarde met elkaar verbindt.

Links van hem glanzen de moderne torens, spiegelend en strak, symbolen van een stad die vooruitgaat, die vernieuwt en zich telkens opnieuw uitvindt. Hun lichten flikkeren als sterren van glas en staal, echo’s van menselijke bedrijvigheid. Toch blijft het de Domtoren die de aandacht grijpt, niet als tegenhanger van het nieuwe, maar als hart dat blijft kloppen te midden van verandering.

De volle maan werpt haar zilveren licht over dit tafereel en lijkt in een stille dialoog met de toren verwikkeld. De ene eeuwig en kosmisch, de ander geworteld en aards — samen bewaken ze de stad, in rust en in beweging.

De sterrenhemel boven en de lichtstroom beneden versmelten tot een poëtisch evenwicht. Het werk ademt sereniteit, maar ook dynamiek: een stad die nooit slaapt, maar wel altijd droomt. Onder de blik van de maan en de Domtoren wordt Utrecht niet enkel een plek, maar een verhaal dat zich door de eeuwen heen blijft herschrijven.

Digitaal kunstwerk naar eigen foto

Gereed op: 1 oktober 2025