Dit digitale kunstwerk toont een verstild, bijna surrealistisch tafereel waarin drie identieke wielrenners een eindeloze, egaal grijze weg doorkruisen onder een felblauwe, wolkeloze zomerlucht. De lucht is strak, als een leeg canvas dat de kijker uitnodigt tot reflectie. Elke renner draagt een ouderwetse fietshelm en rijdt op een perfect bewaarde Gazelle-racefiets uit de jaren ’70. De fietsen, met hun klassieke stalen frame, dunne banden en glimmende chromen details, vormen een nostalgisch contrast met het tijdloze landschap.

De drie figuren zijn exact gelijk: lichaamshouding, gezichtsuitdrukking, kleding en schaduw vallen volledig samen, alsof ze klonen zijn — of misschien drie momenten van dezelfde persoon in een voortdurende herhaling. Dit roept vragen op over individualiteit, herhaling en tijd. Bewegen ze werkelijk vooruit, of zitten ze gevangen in een lus? De monotone grijze weg zonder markeringen of obstakels benadrukt dit gevoel van richtingloosheid.

Door het ontbreken van visuele ruis – geen wolken, geen achtergrond, geen verkeer – wordt alle aandacht naar de renners en hun beweging getrokken. Het beeld is stilstaand, maar ademt snelheid en doorzettingsvermogen. De heldere zomerlucht boven hun hoofd lijkt oneindig, maar biedt geen houvast. Het werk balanceert tussen nostalgie en vervreemding, en nodigt uit tot overdenking van de verhouding tussen mens, machine en de ongrijpbare voortgang van tijd.

Digitaal kunstwerk naar een foto uit het album van de wielrenner

Gereed op: 25 mei 2025