Voor je strekt zich de voorzijde uit van een auto die meer is dan slechts een vervoermiddel; het is een gezicht, een relikwie van een tijdperk dat we haast vergeten zijn. De kunstenaar vangt in deze digitale compositie de ziel van het stilstaande onderweg-zijn. Het chroom glanst als een herinnering, de koplampen blikken niet vooruit, maar terug—naar eindeloze wegen, vervaagde landschappen en gesprekken langs de horizon.
Het felgele vlak dat de achtergrond vormt, knalt als een schreeuw tegen het verstrijken van tijd. Het is de kleur van nostalgie, maar ook van vernieuwing: het maakt de auto tot een icoon, losgesneden van zijn oorspronkelijke context en verheven tot symbool. De kentekenplaat, cryptisch en onleesbaar als een vergeten wachtwoord, onderstreept de raadselachtigheid van dit werk: is het een reis die nooit werd voltooid, of een voertuig dat wacht op een nieuw verhaal?
De grill, met zijn strakke horizontale lijnen, fungeert als een mond die zwijgt. Toch hoor je het suizen van de wind, het ratelen van kiezelstenen onder banden die niet meer rollen. In deze verstilling schuilt een poëzie van stilstand, waarin verleden en heden elkaar ontmoeten.
Het kunstwerk daagt ons uit om te kijken, maar vooral om te herinneren: aan wat ons bracht waar we nu zijn, en aan alles wat onderweg achterbleef. Hier, tussen staal en pixels, rijdt de tijd niet vooruit—zij parkeert zichzelf, even, in ons blikveld.
Digitaal kunstwerk naar foto van P.W. van den Berg
Gereed op: 7 oktober 2025
