
Een sierlijke stenen brug leidt de blik over een smalle waterloop naar de ingang. In het met zorg gebeitelde steenwerk boven de brug prijkt het jaartal 1633, een stille getuige van eeuwen geschiedenis.
Op de achtergrond suggereren vage, zacht uitgewerkte huizen de contouren van een oude stad, waarbij details bewust in nevelen gehuld blijven om het tijdloze karakter van de scène te benadrukken. Links in het beeld staat een kale boom, zijn kronkelige takken scherp afstekend tegen de lucht. De boom voegt een element van melancholie en vergankelijkheid toe aan het tafereel.
De strak blauwe lucht overspant het geheel, helder en sereen, waardoor de warme aardetinten van het gebouw nog sterker naar voren komen. Het kunstwerk ademt een gevoel van stille majesteit uit: een moment waarin geschiedenis, architectuur en sfeer samenvloeien in een digitale ode aan een unieke periode uit het Nederlandse verleden.