
In het werk wordt het alledaagse verheven tot iets universeels. De voordeur is afgebeeld in zacht, diffuus licht, waarmee een sfeer van melancholie en hoop wordt opgeroepen. De texturen zijn fijnzinnig digitaal uitgewerkt: verweerd hout, geblakerde brievenbus, subtiel afbladderende verf — details die de sporen van tijd en herinnering zichtbaar maken.
Kleurgebruik speelt een grote rol; een gedempt palet van blauw- en grijstinten overheerst, wat een gevoel van innerlijke stilte en reflectie versterkt. Tegelijkertijd duikt er in de hoek van het beeld een levendig stukje groen op: een jonge plant, als symbool voor nieuwe groei.
"Weerdsingel WZ 19" ademt verbondenheid met de stad Utrecht en de persoonlijke geschiedenis van de kunstenaar, die hier zijn jeugd doorbracht. In deze fase van afscheid nemen resoneert niet alleen weemoed, maar ook een open, nieuwsgierige blik naar de toekomst. Het werk nodigt de kijker uit stil te staan bij de plekken die ons vormen — en bij het onvermijdelijke loslaten dat groei mogelijk maakt.