Het digitale kunstwerk Le Canard toont een stilleven van een inmiddels verdwenen stukje Utrecht: een voormalige wijnbistro met dezelfde naam. De compositie is statisch en zorgvuldig opgebouwd, met een scherp oog voor kleur, textuur en sfeer. De gevel van het pand domineert het beeld. Rood geschilderd houtwerk van ramen en deuren, afgebladderd op plekken waar de tijd zijn sporen heeft nagelaten. Daarachter ligt een muur van verweerde, bruinrode bakstenen die warmte uitstraalt ondanks de verlatenheid van de scène.
De deur is gesloten. Geen mens te zien, geen beweging. Dit versterkt het gevoel van vergankelijkheid — een plek die ooit bruisde van gesprekken en klinkende glazen, maar nu slechts herinnering is. Boven het restaurant hangt een klassiek Jupiler-uithangbord, als enige element met een vleugje kleurcontrast: rood-wit met het herkenbare logo van het Belgische biermerk. Het bord wiegt niet, alsof zelfs de wind gestopt is met langskomen.
De sfeer is tegelijkertijd nostalgisch en contemplatief. De kunstenaar heeft duidelijk gespeeld met lichtinval: zachte schaduwen suggereren een laat namiddaglicht, dat net voldoende reliëf geeft aan het hout en de stenen zonder iets te verhelderen. De afwezigheid van mensen en de geslotenheid van het tafereel geven het werk een zekere rust, maar ook een weemoedige lading. Le Canard is geen reconstructie, maar een digitale herinnering — een visuele ode aan wat geweest is, gevangen in stilte en structuur. Het werk nodigt de kijker uit om stil te staan bij de schoonheid van het alledaagse, zelfs in verval.

Digitaal kunstwerk naar eigen foto

Gereed op: 10-12-2021