
De compositie is strak en zorgvuldig gekozen. Door een subtiel spel van schaduwen en een lichte vervorming in perspectief ontstaat een gevoel van spanning tussen intimiteit en afstand. De kunstenaar maakt gebruik van digitale technieken om de texturen te benadrukken: het hout, het metaal, het glas worden haast tastbaar. De kleuren zijn gedempt, met af en toe een onverwacht warme toon, die doet denken aan herinneringen die plotseling oplichten.
"Prinsenstraat 18" gaat over thuiskomen, over identiteit en over de onopvallende schoonheid van het alledaagse. Door iets zo eenvoudigs als een voordeur uit te vergroten en digitaal te bewerken, geeft de kunstenaar zijn eigen verhaal én dat van talloze anderen een visuele stem. Als eerste werk uit de serie zet "Prinsenstraat 18" de toon: een ode aan de plekken die ons vormen zonder dat we het altijd beseffen.