Op een digitaal perron onder een staalblauwe hemel schrijdt de absurditeit voorbij in de gedaante van drie eenden. Zij waggelen rustig langs de rand van het langste plaatsnaambord ter wereld: Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch. Het bord strekt zich uit als een grillige rivier van letters, een kronkelend bewijs van menselijke neiging tot overdrijving, tot het verlengen van betekenis tot in het oneindige. Daaronder verschijnt een fonetische gids, bijna spottend in haar poging het onuitspreekbare toch toegankelijk te maken.
De eenden lijken zich echter niet te bekommeren om de taalacrobatiek die boven hen zweeft. Hun tred is gelijkmatig, bijna mechanisch, alsof ze een geheimzinnig ritme volgen dat de mens ontgaat. In hun stilzwijgende optocht resoneren vragen over richting en ontsnapping. Want naast hen wijst een felrode pijl naar “WAY OUT”: de belofte van een uitweg die altijd naar links wijst, maar nooit concreet zichtbaar wordt.
De compositie wekt een spel van contrasten: het gewicht van taal tegenover de luchtigheid van wolken, de banaliteit van een station tegenover de speelsheid van drie gewone vogels. Hierin ontstaat een poëtische spanning: alsof de eenden de ware reizigers zijn, vrij van vertalingen en uitgangen, terwijl de mens gevangen blijft in tekens en instructies.
Darned Ducks vangt zo een moment waarin humor, absurditeit en filosofie elkaar ontmoeten. Een halte waar letters zich eindeloos vermenigvuldigen, maar waar betekenis uiteindelijk neerdaalt in de eenvoudige stap van een eend die alleen maar verdergaat.
Digitaal kunstwerk naar eigen ontwerp
Gereed op: 2 juli 2025
