Het digitale kunstwerk "Kijk eens naar het vogeltje" toont een intiem moment op een winterse dag aan zee. De scène speelt zich af op een leeg strandterras onder een strakblauwe hemel zonder wolken. In het midden van het beeld zit een oudere vrouw frontaal in beeld, glimlachend naar de camera. Haar grijze haren dansen lichtjes in de winterbries, terwijl een dikke, bontgeknoopte shawl in diverse tinten blauw haar nek beschermt tegen de kou. Een zware winterjas en een grote zonnebril maken haar silhouet nog robuuster, maar haar zachte glimlach doorbreekt de kilte van de setting.

De zonnebril vormt een visueel en symbolisch middelpunt in het werk. In het rechter glas weerspiegelt de fotograaf zichzelf, als een stille, bijna ongemerkte aanwezigheid. Deze subtiele opname geeft het werk zijn titel en voegt een extra laag toe aan het beeld: het moment wordt niet alleen vastgelegd, maar ook gedeeld, met de kijker als impliciete deelnemer.

De koele kleuren – het staalblauw van de lucht, de blauwtinten van de sjaal – creëren een harmonieuze, winterse sfeer, terwijl het menselijke contact tussen geportretteerde en fotograaf warmte en nabijheid suggereert. Het kunstwerk speelt met thema’s van herinnering, verbondenheid en het vluchtige karakter van kleine momenten. Door de spiegeling ontstaat een zachte spanning tussen zien en gezien worden, tussen onderwerp en maker. Het beeld is verstild, maar spreekt boekdelen.

Digitaal kunstwerk naar eigen foto

Gereed op: 31 december 2024