
De compositie vangt het portret van de deur in verbluffend detail en met een subtiele gelaagdheid: verweerde verf, een kleine barst in het glas, het huisnummer net iets scheef – al deze elementen dragen bij aan een tastbaar gevoel van authenticiteit. Het beeld lijkt op het eerste gezicht eenvoudig, maar bevat onder de oppervlakte een complex spel van licht, textuur en herinnering. Door digitale bewerking krijgt het werk een tijdloze kwaliteit; schaduwen bewegen langzaam, alsof de zon steeds nét anders valt, en de deur lijkt af en toe te ademen, alsof het huis leeft.
De keuze voor het digitale medium stelt de kunstenaar in staat het statische karakter van een gevel te doorbreken en de woning als levend organisme te tonen – een plek die verhalen bewaart, mensen heeft zien komen en gaan, en waarin een leven is geworteld. "Schonauwensingel 12" is geen eenvoudige registratie van een plek, maar een emotioneel geladen venster naar het verleden, en een eerbetoon aan de plek waar het kunstenaarschap ontstond. Het werk nodigt uit tot reflectie op thuis, oorsprong en de stille poëzie van het alledaagse.