
Op de achtergrond, net zichtbaar boven de daken, steekt een kale boom af tegen de lucht. De boom voegt een natuurlijk element toe dat contrasteert met de strakke architectuur, terwijl hij met zijn naakte takken ook een gevoel van verstilling oproept. Verderop is er een subtiele suggestie van meer bebouwing, wazig weergegeven, waardoor de nadruk op het centrale pand behouden blijft.
Boven dit alles welft een stralend blauwe, wolkenloze lucht, die het tafereel een bijna serene, tijdloze sfeer geeft. De lucht versterkt de lichtheid van het witgeschilderde pand en benadrukt de scherpe lijnen van de architectuur. Het kunstwerk speelt met licht en schaduw, helderheid en detail, en vangt zo zowel de levendigheid als de verstilling van deze iconische plek. “Nieuwe Prinsengracht” is daarmee niet alleen een weergave van een straat, maar een ode aan de Amsterdamse stadsschoonheid.