
Onder de boog stroomt kalm het water, dat zachtjes het licht weerspiegelt en een gevoel van rust en tijdloosheid oproept. Links, net achter de poort, staat een kale boom, met zijn grillige takken als stille getuigen van seizoenen die komen en gaan. Deze boom voegt een melancholisch element toe aan het verder serene tafereel.
In de verte, badend in het zonlicht, ligt een bescheiden boerderij met een rieten dak, nauwelijks zichtbaar tussen het landschap en de zachte contouren van de horizon. De subtiele aanwezigheid van de boerderij versterkt het gevoel van afstand en een verleden dat langzaam vervaagt.
De lucht erboven is helder blauw en wolkenloos, met zonnestralen die het stenen oppervlak van de poort, het water en de verre boerderij zacht belichten. De kunstenaar speelt subtiel met licht en schaduw om de textuur van het oude metselwerk, het riet en de beweging van het water tot leven te brengen. “Poort van Groenesteyn” is een ode aan erfgoed, vergankelijkheid en de blijvende kracht van geschiedenis in een veranderend landschap.