In dit digitale kunstwerk, getiteld “Zelfportret”, spreekt de eenvoud van de lijnen en kleuren boekdelen. Het gezicht, strak omlijnd en zonder overbodige details, wordt gevangen in een bijna kinderlijke helderheid. Toch schuilt er achter de blauwe ogen een zekere diepte, een stille vraag naar wie men is en waar men naartoe gaat. Het jeugdige portret is geen naïef beeld, maar een momentopname van een overgang: de blik open, maar de mond gesloten, alsof de woorden nog gevormd moeten worden.
De felblauwe achtergrond schept een ruimte die tegelijk leeg en oneindig is. Het maakt het gelaat los van zijn omgeving, waardoor de toeschouwer gedwongen wordt te kijken naar dat ene gezicht, dat ene moment. De rode lippen brengen warmte, maar ook een zekere ernst. Het haar, eenvoudig weergegeven, suggereert beweging en groeipotentieel, als een landschap in wording. De kleding—contrasterend zwart en lichtgroen—symboliseert spanning tussen ernst en frisheid, tussen kindertijd en volwassenwording.
Wat dit zelfportret zo poëtisch maakt, is de stilte die het uitstraalt. Het is niet luid of overdadig, maar ingetogen en eerlijk. In zijn eenvoud spreekt het over identiteit, kwetsbaarheid en de zoektocht naar zelfbegrip. Het jeugdig gelaat wordt zo een spiegel: de toeschouwer herkent er misschien zichzelf in, ooit op dat breekbare moment tussen verleden en toekomst. Zelfportret is geen vaststaand beeld, maar een uitnodiging om het eigen verhaal in de lijnen en kleuren te lezen.
Digitaal kunstwerk naar eigen foto
Gereed op: 23 mei 2025
