
Naast de deur prijkt een kleurrijke ijsjesreclame, fel van kleur tegen de ingetogen gevel, die de toeschouwer herinnert aan zomerse dagen en kinderlijke verleidingen. De tegenstelling tussen de geslotenheid van de snackbar en de vrolijkheid van de reclame zorgt voor een subtiele spanning in het beeld. Rechts in de compositie, net om de hoek, staan drie auto’s geparkeerd. Ze zijn vaag zichtbaar maar duidelijk aanwezig, alsof ze getuigen zijn van de stille maandagmiddag.
De sfeer is melancholiek, bijna tijdloos. Er is geen menselijke activiteit te zien; het kunstwerk vangt juist het lege moment tussen drukke periodes. Snackbar Maandag roept vragen op: is het pauze? Sluitingstijd? Of simpelweg een gewone maandag waarop alles even stilstaat? De aandacht voor kleine details en het spel tussen openheid en afsluiting maken dit werk gelaagd en uitnodigend tot interpretatie. Het is een ode aan de schoonheid van het gewone.